نقش نرخ بهره فدرال رزرو در بازارهای جهانی (نسخه گسترش‌یافته)

۱. سازوکار نرخ بهره و ترازنامه فدرال رزرو

• FFR: نرخی است که بانک‌ها در آمریکا برای وام‌های شبانه به همدیگر می‌پردازند. تغییر این نرخ اثر مستقیم بر وام مسکن، وام تجاری، کارت اعتباری و… دارد.
• Forward Guidance: فدرال رزرو تنها با صحبت‌ها و پیش‌بینی‌هایش می‌تواند مسیر بازار را تغییر دهد؛ حتی قبل از تغییر واقعی نرخ.
• ترازنامه (QE و QT): خرید اوراق (Quantitative Easing) یا فروش اوراق (Quantitative Tightening) ابزاری برای کنترل نقدینگی است.

۲. کانال‌های اثرگذاری بر اقتصاد

1. وام و اعتبار: نرخ بالاتر = وام گران‌تر = کاهش مصرف و سرمایه‌گذاری.
2. انتظارات سرمایه‌گذاران: بازارها آینده را قیمت‌گذاری می‌کنند؛ حتی شایعه می‌تواند جهت بازار را تغییر دهد.
3. دلار (DXY): نرخ بهره بالاتر = بازدهی جذاب‌تر برای سرمایه‌گذاران خارجی = دلار قوی‌تر.
4. ارزش‌گذاری سهام: نرخ بهره بالاتر یعنی نرخ تنزیل بیشتر → ارزش فعلی شرکت‌ها کمتر می‌شود.

۳. تأثیر بر دارایی‌های مالی

• دلار آمریکا: قوی‌تر می‌شود و ارزهای دیگر را تحت فشار می‌گذارد.
• اوراق خزانه: نرخ بهره بالا معمولاً باعث افزایش بازده اوراق کوتاه‌مدت و صاف‌شدن منحنی بازده می‌شود.
• سهام: شرکت‌های رشد و تکنولوژی که به سرمایه ارزان نیاز دارند، بیشترین آسیب را می‌بینند.
• طلا: چون سودی پرداخت نمی‌کند، در دوره‌های نرخ بهره بالا جذابیتش کاهش می‌یابد.
• کریپتو: بیشترین حساسیت را به نقدینگی دارد؛ سیاست‌های انقباضی معمولاً باعث ریزش‌های شدید می‌شوند.

۴. سناریوهای سیاستی رایج

1. انقباض ادامه‌دار: دلار تقویت می‌شود، دارایی‌های پرریسک تحت فشار.
2. تثبیت (Higher for longer): نوسان زیاد، بازارها در حالت بلاتکلیف.
3. چرخش به کاهش: سرمایه‌ها به سمت سهام، طلا و کریپتو هجوم می‌آورند.