چرا دادههای تورمی آمریکا برای تریدرها حیاتیاند؟
مقدمه
تورم را میتوان «دماسنج اقتصاد» نامید. وقتی قیمتها سریعتر از درآمد رشد میکنند، فدرال رزرو مجبور به واکنش میشود. این واکنشها معمولاً از طریق تغییر نرخ بهره اتفاق میافتد. به همین دلیل، شاخصهای تورمی بیشترین توجه را در تقویم اقتصادی دارند.
۱. شاخصهای اصلی تورمی
- CPI (شاخص قیمت مصرفکننده): تغییرات قیمت کالاها و خدمات مصرفی. مهمترین شاخص برای مردم عادی.
- PPI (شاخص قیمت تولیدکننده): تغییرات هزینه تولید؛ معمولاً زودتر از CPI تغییر میکند و سیگنال پیشنگر است.
- PCE (شاخص هزینههای مصرف شخصی): معیار مورد علاقه فدرال رزرو، مخصوصاً Core PCE که نوسانات غذا و انرژی را حذف میکند.
۲. مکانیزم اثرگذاری
- CPI بالاتر از انتظار: → احتمال افزایش نرخ بهره → دلار قویتر، فشار بر طلا و کریپتو.
- CPI پایینتر از انتظار: → احتمال کاهش نرخ بهره → رشد بازارهای ریسکی.
- PPI بالا: → احتمال انتقال هزینهها به مصرفکننده → فشار تورمی آینده.
- PCE پایین: → سیگنال به فدرال رزرو که میتواند نرمتر عمل کند.
۳. اهمیت انتظارات بازار
بسیاری اوقات داده واقعی مهمتر از «انتظار» بازار نیست. مثلاً اگر انتظار تورم ۳.۵٪ باشد اما داده ۳.۶٪ بیاید، همین ۰.۱٪ اختلاف میتواند نوسانات شدیدی ایجاد کند.
۴. اثر بر بازارها
- دلار: معمولاً با دادههای تورمی قویتر میشود.
- طلا: در زمان دادههای تورمی بالا معمولاً افت میکند، اما در صورت نگرانیهای رکودی میتواند رشد کند.
- سهام: شرکتهای رشد بیشترین حساسیت را دارند.
- کریپتو: به شدت به نقدینگی حساس است و در شرایط انقباضی سقوط میکند.
جمعبندی
CPI، PPI و PCE فقط اعداد ساده نیستند؛ بلکه کلید تصمیمات فدرال رزرو هستند. هر تریدر باید تاریخ انتشار این دادهها را بداند و در آن زمان مدیریت ریسک سختگیرانهتری اعمال کند.
